Champagne uit, Bourgondië in

Na de uitspatting met de Belgische heren, de volgende dag naar Troyes. Omdat de totale afstand niet in onze wandelkilometers afspraak paste, een stukje op weg laten brengen. Met dank aan de receptionist/kok van ons hotel. Heerlijk wandelweer langs een prachtig pad met om de 2 kilometer een stenenbank, wat wil een wandelaar nog meer. Om een uur of vier bij onze slaapplaats. Het centrum is maar 700 meter verder, dus snel nog even de stad in. Een stempel (tampon) scoren en het vocht aanvullen. Wat direct op valt dat het een zeer oude stad is met een authentiek centrum. Na de avond Italiaan nog wat gedronken in onze slaapplek en vroeg onder de dekens. De volgende ochtend een ontbijtje scoren in de stad, is toch anders dan in een hotel. Daarna naar het VVV, op zijn Frans, Maison du Tourist, voor een stadswandeling, die meer dan de moeite waard was. Wat een prachtig centrum en niet alleen omdat er zes ontzettend grote kerken waren. Kleine straatjes, eeuwen ouden huizen die tegen elkaar leunen afgewisseld met grote monumentale bouwwerken. En dat allemaal op een paar vierkante kilometer.
Prachtig! Met al die vrije dagen die we ons toe bedelen komen we nooit in de buurt van de Pyreneeën. Dus gaan we een paar dagen inhalen. Niet lopen van Troyes naar Vezelay, nee met de trein naar Auxerre en dan lopen naar Vezelay, zal net aan onze vrije dagen goed maken. Wat is nieuw, normaal rijdt er een trein maar niet in de zomermaanden, stel je voor dat je het de toeristen makkelijk gaat maken. Dus eerst 2 uur met de bus en dan 16 minuten met de trein, in plaats van drie kwartier met de trein. Wachttijd tussendoor nog eens drie kwartier. Uitgerust kwamen wij in Auxerre aan. Van uit ons raam kijken wij uit over het water, de L'Yvonne, met aan de overkant de kathedraal, de basiliek en het museum. Wie zegt dat wij geen rijk leven hebben. Voor het halen van een stempel toch maar weer op pad gegaan. Loes tegen Theo, je bent de laatste weken meer in de kerk geweest, dan de afgelopen jaren. Ja maar bij ons zijn ze meestal gesloten en krijg je geen stempel en daar deden wij het vroeger op school al voor. Morgen gaan we op weg richting Vezelay, met tussenstops. De volgende dag op weg naar Cravants van uit Auxerre. Net buiten Auxerre splits de grand route zich af en gaat de route met de schelp verder over een fietspad. De bewijzering ziet er wel nieuw uit, maar vanmorgen met Loes afgesproken alleen op de aanwijzingen te gaan lopen, met in uiterste nood gebruik van map en gps. Blijken er twee routes van uit Auxerre te zijn en wij lopen nu op de snelste. Waarschijnlijk voor de fietsers. Onderweg de diverse eetwaren kunnen bijvullen, bananen, sandwiches, water en cola. Daarna midden in het dorp op een daartoe bestemd bankje een lange pauze genomen. Zo lang dat je gendarmerie in auto stopte om te kijken of dit wel goed was. Wij zagen er onschuldig genoeg uit om hun controle te kunnen weerstaan en na enige tijd gaven zij gas en vertrokken. Terwijl wij langs de Nivernais liepen, hebben wij kunnen zien hoe geavanceerd het schutten van de sluizen hier gaat. Er komt een persoon, meestal jong, die draait de ene sluisdeur dicht, loopt over de brug naar de andere kant en doet eender met de andere sluis deur. Mooi nu moest het water er nog uit. Dus naar het andere eind van de sluis en daar draaien we weer een wiel om het water uit de sluis te laten. Dan wachten wij rustig tot het water een meter of 2 is gezakt. Dan proberen wij de deuren te openen, te veel tegendruk even wachten, maar dan uiteindelijk gaat daar de sluisdeur open, jammer voor de schippers, er moeten er twee open. Wij waren uitgerust toen het schip verder voer. Aangekomen bij onze slaapplaats voldeed deze aan onze verwachtingen. Het was heeeel sober, maar het water om te douchen was warm en het bed oogde schoon. Er was een gelegenheid om te gaan eten, dus wat wil een mens nog meer. Hier was de kaart beperkt maar er werd alle tijd genomen om ons in drie verschillende talen uit te leggen wat het was. In het dorp stonden de grote deuren van de kerk wagenwijd open. Maar even naar toe gegaan, misschien een expositie of zo. Maar nee, de stenen van de kerk namen zoveel vocht op dat het zachte gesteente daar erg onder te lijden heeft, dus bij mooi weer worden alle deuren geopend om te drogen. En zit er één van de oudere parochianen om te zorgen dat niet alles "wegwaaide". De volgende dag op weg naar Arcy sur Cure, bekend van grotten met prehistorisch schilderingen. Wij slapen daar in een auberge die Les Grottes heet. Mmm hadden wij ook zo iets in België. Afwachten maar. Aangename verrassing in Arcy, lijkt niet op België. Of we savonds blijven eten, plat du jour. Geen vis, dan graag. Nog even wat hoog nodige boodschappen gehaald en toen weer snel naar binnen, het is hier boven de 27 graden. Morgen maar vroeg gaan lopen. De plat du jour was heerlijk met een coupe ijs voor twee na, waarin een baby zou kunnen zwemmen. Na het ontbijt op pad, vandaag is het zondag, maar de bakker, kruidenier, groenteboer en slager, maar dan in één was open. Een eclare voor de lunch mee genomen, iets ander als een broodje. Het weer was tegen verwachting bewolkt, maar dat maakt ons niet uit. In het dorp Lac Sauvin bankje gevonden voor de pauze. Komt een oude baas aanlopen en vraagt aan Loes café, wat denkt Loes ik zie geen kroeg. Maar we moesten bij hem thuis even koffie drinken, natuurlijk. Heerlijk toch, naar zijn huis vrouw erbij en koffie drinken. De vrouw zei wel drie keer dat ze Loes moedig vond. Of dat vanwege de wandeling was of omdat ze met mij op stap was, bleef mij onduidelijk. Goede koffie gehad in te grote soep kommen, maar het gaat om de ontmoeting. Foto genomen komt in het boek. Nog napratend / nagenietend springt er plots van links een hert uit het mais veld. Stilstaan en snel een foto maken, er zijn foto's van maar er staat ook een vinger op. Moest teveel dingen tegelijkertijd doen. Willen we het pad vervolgen blijken er dus meer herten links van ons te zijn, maar omdat wij bewogen kozen zij het hazenpad, wat ons weer aan het schikken bracht. In het laatste gedeelte naar Vezelay merk ik plots vier wandelaars achter ons. Mensen uit het dorp met hun zondagswandeling zegt Loes. Na enige tijd komen zij op beterzicht afstand en beginnen te zwaaien. Wij wachten even en jawel Lieve met haar man en Basiel met zijn broertje. Ik heb dus mijn tweede RAF mogen ontmoeten. Na het uitwisselen van de laatste wetenswaardigheden lopen wij naar Vezelay, alleen de laatste kilometers zijn steil omhoog en dat zijn zij beter gewend en lopen op ons uit. Boven aangekomen eerst maar weer een tampon scoren, krijgen daar als pelgrims een medaillon van Maria Magdalena. Die ons zal beschermen tijdens onze reis. Op het plein voor de kerk afscheid genomen van onze Belgische medewandelaars, zij gaan dit jaar niet verder.

Groetje
Loes en Theo